Murchison Falls

Oeganda

De eerste paar dagen verbleven wij in het nationale park Murchison Falls aan, het grootste nationale park van Oeganda, qua oppervlakte iets groter dan Gelderland. Het park grenst aan het Albertmeer op de grens met Kongo en wordt in tweeën gesplitst door de Witte Nijl.  Lang heeft men gedacht dat de Witte Nijl in het Victoriameer ontspringt, vandaar via de Murchison watervallen verder op uitmondt in het Albertmeer en vanuit het Albertmeer noordwaarts naar Egypte stroomt om bij Khartoem met de Blauwe Nijl samen te komen. Maar in 2005 heeft men ontdekt dat de Nijl in het Nyungwe regenwoud in Rwanda ontspringt en dat de Kagararivier die in het Victoriameer uitkomt, de eigenlijke bronrivier van de Nijl is. Al is deze ontdekking niet geheel onomstreden.
-8.jpgAan de zuidkant van Murchison Falls heb je Budungo Forest ( http://www.budongo.org/ ), waar de meeste chimpansees van Murchison Falls voorkomen en is bekend om zijn 4 soorten mahoniebomen. Voor de start van onze wandeling, werd ons dringend verzocht eerst gebruik van de toiletten te maken, je mocht namelijk niet zomaar in het park plassen of poepen, omdat op deze manier mogelijk ziekten aan de mensapen zouden kunnen worden overgedragen. Voor noodgevallen had de gids altijd een schop bij, dan zou er een kuil van minimaal 35 cm gegraven worden.
We waren nog maar net onderweg of er brak een enorme hoosbui los, in de stromende regen verder gelopen, naar een grote vijgenboom verderop in het bos, waar de chimpansees regelmatig komen eten. Gelukkig was het na een kwartiertje al weer droog. En inderdaad in de vijgenboom zaten 5 chimpansees, waarvan 2 met een kleine op de buik. Helaas zaten ze vrij hoog en was het vrij moeilijk om ze goed te zien, maar als ze even aan de wandel gingen, waren ze goed te volgen.-28.jpg
We verbleven in Paraa, in het Red Chili rest camp, nabij de Victoria Nijl. Vanaf de ingang van het park was dit nog een kleine 2 uur rijden. Vanaf de weg was er al van alles te zien. Om de haverklap zat er een groep bavianen op de weg, helaas waren ze vrij schuw en vlogen ze snel de struiken in. Waren we voorbij gereden, dan zochten ze weer de weg op. Na een regenbui zoeken ze vaak de weg op, daar ze een hekel hebben om nat te worden en dan liever niet onder natte struiken en in het natte gras zitten. Ook zag je vele oribis, kobs (beide antilopesoorten), -3.jpgbuffels en wrattenzwijnen en heel veel vogels. Murchison Falls heeft zo’n 450 vogelsoorten. Murchison Falls bestaat voornamelijk uit savannegebied, doordat het regentijd was, was alles mooi groen.
Tegen de avond kwamen we in het kamp aan, waar we werden verwelkomd door een wrattenzwijn familie met 6 jongen. Zij struinden gewoon langs de tenten en hutjes.
Het kamp lag wat hoger gelegen aan de oever van de Nijl. Toen het donker werd, hoorden we een heel kikkerconcert beneden aan de Nijl. We hadden al onze zaklampen gepakt en wilden naar beneden lopen, toen we gewaarschuwd werden om niet in het donker naar beneden te gaan, daar er naast de kikkers ook honderden nijlpaarden en verschillende krokodillen langs de oevers -1.jpgvoorkwamen. Het zou misschien wel avontuurlijk zijn om naar beneden te gaan, maar daar dit het begin van onze vakantie was, was het niet de bedoeling dat dit gelijk het einde van onze vakantie zou zijn. Dus bleven we maar wijselijk in het kamp.
De eerste nacht werd ik midden in de nacht wakker en moest naar de wc, ik hoorde vlak naast me wild gegraas. Veel ruwer en zwaarder dan dat van de wrattenzwijnen. Bleken er 2 nijlpaarden naast ons hutje te staan grazen, eentje stond haast tegen ons hutje aan. Geweldig!
Onze badkamer had ook enkele vaste bewoners, wc- en wastafelkikkertjes, de afrixalus quadrivittatus, een leuke, kleine gestreepte bladkikker die regelmatig uit de afvoer kwam gekropen.

-41.jpgDe volgende ochtend hadden we al heel vroeg een game drive. In het donker reden we naar de rivier waar de pont op ons wachtte om ons naar de overkant te brengen. Het meeste grote wild zit namelijk aan de overkant van de Nijl. Ondertussen begon het al licht geworden. Naast de pont zagen we al de eerste nijlpaarden. Aan de overkant waren we nog niet goed en wel onderweg of we zagen al de eerst olifanten. Onder Idi Amin, was de wildstand aardig gedecimeerd, maar sinds begin jaren negentig gaat de wildstand er goed op vooruit. -8.jpgNaast de vele olifanten, zat het er helemaal vol met hertachtigen, kleine duikers, grote wapitis, oribis, kobs, hartebeesten enz. Ook zagen we regelmatig giraffen. Van te voren was er gezegd er zitten ook leeuwen en luipaarden, maar de kans dat je die zou zien, was klein. Maar na 15 minuten zagen we een grote, mooi gemaande leeuw in het gras liggen, alleen zijn kop stak boven het gras uit. Geweldig, helaas wel ver weg, een kleine 100m. Iets later kwam hij overeind, het leek of hij schuin naar ons t-17.jpgoeliep, maar een meter of 20 verder liet hij zich weer lekker in het gras neerploffen. Maar iets later hadden we nog meer geluk, vlak voor ons aan de rand van de zandweg, zagen we twee leeuwinnen met 10 jongen. Wauw! Sommige jongen waren vlak langs onze auto aan het spelen, elkaar aan het besluipen en bespringen. Hier hebben we een hele tijd gebivakkeerd, toen ze uitgespeeld waren en er rustig bij gingen liggen, vonden beide leeuwinnen het genoeg geweest en liepen ze rustig het struikgewas in op zoek naar een veiliger plek om te relaxen.
-69.jpgIets verderop een zadeldekooievaar gezien, een echte beauty en één van Afrika’s grootste vogels. Hij is beschermd. Hij is ruim 1,5m hoog. Mannetjes zijn herkenbaar aan hun zwarte en vrouwtjes aan hun gele ogen. 
Aan het einde van de ochtend keerden we weer terug naar het kamp, geluncht en toen met de boot naar de Murchison watervallen. Een geweldige boottocht, langs de oevers honderden en honderden nijlpaarden gezien. Van de meesten zag je alleen de kop boven het water uitkomen, overdag verblijven ze de meeste tijd in het water om oververhitting, uitdroging en zonnebrand te voorkomen. Maar enkelen lagen half op de kant of waren op de oevers aan het grazen.-33.jpg Maar ze komen voornamelijk ’s nachts aan land om te grazen, vaak leggen ze hierbij zo’n 10-15 km af en grazen zo’n 50-60 kg aan gras. Nijlpaarden worden als de gevaarlijkste dieren van Afrika beschouwd, er vallen de meeste doden door nijlpaarden, ze kunnen vrij agressief zijn, ze kunnen zo een krokodil van 3m door het midden bijten. Maar op een paar schijnaanvallen naar onze boot na, geen last van hen gehad. Veel nijlpaarden hadden jongen, zij stonden vaak aan de rand van het water, terwijl ma en de rest van de groep aan de rand in het water lagen. Ook weer heel wat olifanten langs de -16.jpgoevers gezien, hertachtigen, wrattenzwijnen, bavianen en buffels, sommigen lagen lekker in het water te genieten. En niet te vergeten de Nijlkrokodil. Hier zaten enkele enorme exemplaren tussen. In tegenstelling tot de grote hoeveelheid nijlpaarden, zagen we veel minder krokodillen, hier en daar één, maar vlak voor de Murchison watervallen zagen we een grote groep. Prachtig hoe de Nijl zich bij de Murchison watervallen ruw met heel veel kracht zich door een nauwe kloof naar beneden stort.

De volgende ochtend hadden we weer een boottocht, deze keer naar de delta van de Victoria Nijl in het Albertmeer. Een vogelsafari, op zoek gaan naar de zeldzame, in de zeventiger jaren, bijna uitgestorven schoenbekooievaar. -27.jpgMen wenste ons veel geluk en dat we hem mochten vinden. Weer honderden en honderden nijlpaarden gezien, veel olifanten, hertachtigen en wrattenzwijnen. Toen we net een zijarm van de delta invoeren, riep onze gids, shoebill stork en op nog geen 20-25m afstand in het riet een schoenbekooievaar, wat een beauty! 1,3 – 1,4m groot. Met zijn onmiskenbare brede bek, met een soort haak aan het uiteinde, oogt hij een beetje prehistorisch en denk je dat je in Jurassic Park bent beland. Normaal zijn ze vrij schuw en vliegen ze gelijk weg, maar deze bleef even voor ons poseren, geweldig om hem van zo dichtbij te zien. Onze gids had nog nooit een schoenbekooievaar van zo dichtbij gezien. Hij vertelde dat er 10 paren in dit park zaten. Ruim een uur later, de 2e schoenbekooievaar gezien, deze zat wat verder weg, -47.jpgmaar nog steeds heel goed te zien. Schitterende foto’s kunnen maken dat hij opvliegt. De schoenbekooievaar kan met een paar sprongen vrijwel verticaal opstijgen. Aan het einde van onze tocht, numero drie gezien. Wij hadden echt veel mazzel gehad zei onze gids, 9 van de 10 keer zie je geen schoenbekooievaar en wij zagen er zelfs drie!
De schoenbekooievaar komt vooral in centraal Afrika voor in ondoordringbare papyrusmoerassen. Na een toename van het aantal schoenbekooievaars in de jaren tachtig en negentig is door het droogleggen van verschillende moerasgebieden voor landbouw de populatie tot onder de 5000 gedaald.
Maar we hebben ook veel andere mooie vogels gezien, veel reigerachtigen,-112.jpg vele soorten ijsvogels, veel wevervogels druk bezig met hun nesten, in bomen maar ook in papyrusplanten en weer enkele zadelbekooievaars gezien en verschillende kroonkraanvogels. Deze majestueuze vogel is de nationale vogel van Oeganda en staat zelfs op hun vlag.
’s Middags naar de Murchison watervallen geweest, deze keer de watervallen van bovenaf gezien. Wat een watermassa dondert hier per seconde naar beneden. Al snel waren we helmaal nat van nevel, dat door de woeste kracht en grote hoeveelheid water waarmee de Nijl naar beneden dondert, omhoog komt.

Vorig artikel De walvishaaien van Donsol
Volgend artikel Oeganda - Kibale Forest
Back To Top